ചരിത്രത്തിൽ മുമ്പ് കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു നടപടിയിലൂടെ, തമിഴ്നാട് ഗവർണർ, മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ മന്ത്രിസഭയുടെയോ ശുപാർശ കൂടാതെ തന്നെ, മന്ത്രി സെന്തിൽ ബാലാജിയെ പുറത്താക്കിക്കൊണ്ട് ഉത്തരവിറക്കിയിരിക്കുന്നു. ഫെഡറലിസത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നതിന് കേന്ദ്രസർക്കാർ ഗവർണർമാരെ ഉപയോഗിക്കുന്നു എന്ന ആക്ഷേപം വ്യാപകമായി ഉയർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഘട്ടത്തിലാണ്, അത് ശരിവയ്ക്കും വിധം തമിഴ്നാട് ഗവർണർ ടി എൻ രവി രംഗത്തെത്തിയിരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭാഗത്തുനിന്നും സമാന ചെയ്തികൾ ഉണ്ടാകുന്നത് ഇതാദ്യമല്ല.
നേരത്തെ, രാജീവ് ഗാന്ധി വധക്കേസ് പ്രതി പേരറിവാളിന്റെ ശിക്ഷ ഇളവ് ഇളവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ക്യാബിനറ്റ് നിർദ്ദേശം വെച്ച് താമസിപ്പിച്ച അദ്ദേഹത്തിൻറെ നടപടി വിവാദമായിരുന്നു. നിശ്ചയമായും ഇതും ഭരണഘടനയുടെ അന്തസത്തയ്ക്ക് നിരക്കുന്ന നിലപാടല്ല. ഗവർണറുടെ പ്രീതി ഉള്ളടത്തോളം കാലം മാത്രമേ ഒരാൾക്ക് മന്ത്രിസഭയിൽ തുടരാൻ കഴിയുള്ളൂ എന്ന വാദം നിലനിൽക്കുന്നതല്ല.
ഗവർണറുടെ ‘പ്രീതി’
ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 163(1) അനുസരിച്ച് ഗവർണർ സ്വന്തം വിവേചനാധികാരം ഉപയോഗിച്ച് എടുക്കേണ്ട തീരുമാനങ്ങളിൽ ഒഴികെയുള്ള കാര്യങ്ങളിലാണ് മന്ത്രിസഭയുടെ ഉപദേശം അനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കേണ്ടത്. 163(2) അനുസരിച്ച് ഗവർണറുടെ വിവേചനാധികാര പ്രകാരമുള്ള തീരുമാനങ്ങൾ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ പാടില്ല. അതുകൊണ്ട് ഗവർണറുടെ പ്രീതി ഉള്ളടത്തോളം കാലം മാത്രമേ മന്ത്രിമാർക്ക് അധികാരത്തിൽ തുടരാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ എന്നൊരു വാദം പലപ്പോഴും കേന്ദ്രം ഭരിക്കുന്ന കക്ഷിയുടെ നേതാക്കൾ ഉയർത്താറുണ്ട്. ഈ വാദം ഭരണഘടനാ ധാർമികതയേയും നമ്മുടെ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ വികാസ ചരിത്രത്തേയും നിഷേധിക്കുന്നതാണ്.
‘പ്രീതി തത്വം’ കൊളോണിയൽ ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ഉദ്ഭവിച്ചതാണ്. ഇംഗ്ലീഷ് രാജ്ഞിയുടെ കീഴിലുള്ള ഏതൊരു ഉദ്യോഗസ്ഥനും രാജ്ഞിയുടെ ‘പ്രീതി’ ഉള്ളടത്തോളം കാലം മാത്രമേ ആ സ്ഥാനത്ത് തുടരാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ. ഒരാൾക്ക് ഒരു പദവി വഹിക്കുവാൻ യോഗ്യതയില്ല എന്ന് രാജ്ഞിക്ക് തോന്നുന്നുവോ, അന്ന് അയാളെ പിരിച്ചുവിടാൻ കഴിയും. അതിന് പ്രത്യേകിച്ച് കാരണമൊന്നും പറയേണ്ടതില്ല. “രാജാവിന് ഒരിക്കലും തെറ്റ് പറ്റില്ല” എന്നാൽ സങ്കല്പത്തിൽ നിന്നുമാണ് ഇത് വരുന്നത്. എന്നാൽ ഒരു ജനാധിപത്യ രാജ്യമായ ഇന്ത്യയിൽ അതിനു പ്രസക്തിയൊന്നുമില്ല. അനുഛേദം 310-ൽ, “ഭരണഘടനാപരമായി നിഷ്കർഷിച്ചിട്ടില്ലാത്ത സാഹചര്യങ്ങളിൽ, കേന്ദ്രസർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥർ രാഷ്ട്രപതിയും സംസ്ഥാന സർക്കാർ ജീവനക്കാർ ഗവർണറുടെയും പ്രീതി ഉള്ളടത്തോളം കാലമാണ് ജോലിയിൽ ഉണ്ടായിരിക്കുക” എന്നു രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ജീവനക്കാർക്ക് അനുച്ഛേദം 311-ന്റെ സംരക്ഷണമുണ്ട്. അതനുസരിച്ച് മാത്രമേ ഒരാളെ പുറത്താക്കാൻ കഴിയൂ. രാഷ്ട്രപതിക്കോ ഗവർണർക്കോ അനിയന്ത്രിതമായ അധികാരം ഇല്ല എന്ന് സാരം. ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് പോലുമുള്ള സംരക്ഷണം ജനങ്ങൾ തെരഞ്ഞെടുത്ത മന്ത്രിമാർക്ക് ഇല്ല എന്നത് ജനാധിപത്യത്തിൽ അംഗീകരിക്കാവുന്ന കാര്യമല്ല. ഗവർണറുടെ തോന്നിയവാസത്തെ വിവേചനിധികാരം എന്ന വിശുദ്ധ പശുവിനെക്കൊണ്ടു രക്ഷിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയില്ല
ഗവർണറുടെ വിവേചനാധികാരം
അനുഛേദം 163-ൽ മന്ത്രിസഭാ രൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്നിടത്താണ് ഗവർണറുടെ ‘വിവേചനാധികാരം’ കടന്നു വരുന്നത്. “ഭരണഘടനാപരമായി സ്വന്തം വിവേചന അധികാരം ഉപയോഗിക്കേണ്ടി വരാത്ത വിഷയങ്ങളിലെല്ലാം, ഗവർണറെ സഹായിക്കുവാനും ഉപദേശങ്ങൾ നൽകുവാനും മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ഒരു മന്ത്രിസഭ ഉണ്ടായിരിക്കണം” എന്നാണ് അനുച്ഛേദം നിർദ്ദേശിക്കുന്നത്.
ഇവിടെ ഗവൺമെൻറ് ഓഫ് ഇന്ത്യ ആക്ടിൽ ഗവർണറുടെ കടമ നിർദ്ദേശിച്ചിരിക്കുന്നതിൽ നിന്നും പ്രകടമായ വ്യത്യാസം ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിൽ നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയും. ആക്ടിലെ സെക്ഷൻ 50-ൽ ഗവര്‍ണറുടെ വിവേചനാധികാരങ്ങള്‍ വിശദീകരിക്കുന്നിടത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ”വൈയക്തിക ബോധ്യം (individual judgment)” എന്ന് ചേര്‍ത്തിരിക്കുന്നത് കാണാം. എന്നാല്‍
ഭരണഘടനയില്‍ ആ പ്രയോഗമില്ല. ഗവര്‍ണറുടെ വ്യക്തിഗത ബോധ്യങ്ങള്‍ക്കനുസരിച്ചുള്ള വിവേചനാധികാരമല്ല, ഭരണഘടനാപരമായി അനിവാര്യമായ കാര്യങ്ങളെ പ്രതിയുള്ള വിവേചനാധികാരം മാത്രമേ ഗവര്‍ണര്‍ക്കുള്ളൂ. ഇത് വളരെ പ്രധാനമാണ്.
ഭരണഘടനാ നിര്‍മാണ സഭയില്‍ അംബേദ്കർ ഇത് വ്യക്തമാക്കിയതിങ്ങനെയാണ്: “അനുച്ഛേദം 143 (ഭരണഘടനയിലെ അനുച്ഛേദം 163, കരട് ഭരണഘടനയിലെ 143 ആയിരുന്നു), മന്ത്രിസഭയുടെ ഏത് തീരുമാനവും അവഗണിക്കുവാനുള്ള അധികാരം നല്‍കുന്ന പൊതുവകുപ്പല്ല എന്നും, വിവേചനാധികാരം ഭരണഘടനാപരമായി അനിവാര്യമായ കാര്യങ്ങളിലേക്ക് മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു എന്നും, അത് ഭരണഘടനയുടെ മറ്റു ഭാഗങ്ങളോട് ചേര്‍ത്ത് വായിക്കേണ്ടതാണ്”.
സംസ്ഥാനത്തിന്റെ എക്‌സിക്യൂട്ടീവ് അധികാരം പ്രാമാണികമായി ഗവര്‍ണറില്‍ നിക്ഷിപ്തമാണെങ്കിലും യഥാര്‍ഥ അധികാരം മന്ത്രിസഭക്കാണ് എന്ന് സർക്കാരിയാ കമ്മീഷൻ റിപ്പോര്‍ട്ടും പറയുന്നു. വിവേചനാധികാരം സംബന്ധിച്ച ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 163(1)ല്‍ ‘required’ എന്ന വാക്ക് ഉള്ളതുകൊണ്ട് തന്നെ ഭരണഘടനാപരമായി അനിവാര്യമായ അവസരങ്ങളില്‍ മാത്രമാണ് വിവേചനാധികാരം ഉപയോഗിക്കുവാന്‍ സാധിക്കുക എന്നാണ് കമ്മീഷന്റെ വിശദീകരണം.
2016-ല്‍ അരുണാചല്‍ പ്രദേശില്‍ നബാം തുകിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുളള കോണ്‍ഗ്രസ് മന്ത്രിസഭയെ വിമതരുടെ സഹായത്തോടെ അട്ടിമറിക്കാന്‍ ബി.ജെ.പി നടത്തിയ ശ്രമങ്ങള്‍ ഗവര്‍ണറുടെ വിവേചനാധികാരം സംബന്ധിച്ച നിയമ പോരാട്ടങ്ങള്‍ക്ക് വഴി വെയ്ക്കുകയുണ്ടായി. ആ കേസിൽ, സുപ്രീംകോടതി ഗവർണറുടെ വിവേചന അധികാരം സംബന്ധിച്ച്, വളരെ കൃത്യമായി വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്:
” യഥാര്‍ഥ അധികാരികളായ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട മന്ത്രിസഭയുടെ അധികാരങ്ങള്‍ കവര്‍ന്നെടുത്തുകൊണ്ട് ഗവര്‍ണറുടെ അധികാരങ്ങള്‍ വിപുലപ്പെടുത്താനാവില്ല. മന്ത്രിസഭയുടെ നിര്‍ദേശത്തിന് എതിരായോ, മന്ത്രിസഭയുടെ ഉപദേശമില്ലാതെയോ പ്രവര്‍ത്തിക്കാനുള്ള പൊതുവായ അധികാരം അനുച്ഛേദം 163 ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് നല്‍കുന്നില്ല. ബില്ലുകള്‍ക്ക് അംഗീകാരം നല്‍കുന്നതുമായോ അതു മാറ്റി വയ്ക്കുകയോ രാഷ്ട്രപതിയുടെയോ മുഖ്യമന്ത്രിയുടെയോ പരിഗണനയ്ക്ക് വിടുന്നതോ സഭയുടെ വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ട മുഖ്യമന്ത്രി രാജിവയ്ക്കാതിരിക്കുന്ന സഹചര്യമോ ഒക്കെ സംബന്ധിച്ച വിവേചനാധികാരങ്ങളേ ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് ഉള്ളു. ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് പരിമിതമായ അധികാരമുള്ള ഇടങ്ങളില്‍ പോലും അധികാരം സ്വേച്ഛാപരമോ, വിചിത്രമോ ആയിക്കൂടാ, യുക്തിയും അവധാനതയും അനുസരിച്ചുവേണം അതു പ്രയോഗിക്കാന്‍. ഭരണഘടനാപരമായ അനിവാര്യതയുള്ളപ്പോഴാണ് വിവേചനാധികാരം ഗവര്‍ണര്‍ പ്രയോഗിക്കേണ്ടത്… …അതുകൊണ്ടുതന്നെ നിയമസഭാ സമ്മേളനം സംബന്ധിച്ച കാര്യങ്ങളില്‍ മന്ത്രിസഭയുടെ നിര്‍ദ്ദേശാനുസരണം പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ മാത്രമേ ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് കഴിയൂ.” കോടതി വിധിച്ചു.
അതായത്, ഭരണഘടനയും സുപ്രീംകോടതിയുടെ വ്യാഖ്യാനങ്ങളും പരിശോധിച്ചാൽ, മന്ത്രിസഭയുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾക്കപ്പുറം എന്തെങ്കിലും അധികാരം പ്രയോഗിക്കുന്നതിനുള്ള ഭരണഘടനാപരമായ യാതൊരു അവകാശവും ഗവർണർമാർക്കില്ല. കാര്യങ്ങൾ ഇങ്ങനെയായിരിക്കെ തമിഴ്നാട് ടി എൻ രവിയുടെ നടപടി ജനാധിപത്യത്തെ അവഹേളിക്കുന്നതാണ്.
എന്തുകൊണ്ടാണ് ഗവർണർമാർക്ക് ഇങ്ങനെ പെരുമാറേണ്ടി വരുന്നത്? ഗവര്‍ണര്‍ എന്നാല്‍ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാരിന്റെ കേവലമൊരു ജോലിക്കാരനല്ല എന്നു സുപ്രീംകോടതി വിവിധ വിധികളില്‍ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുള്ളതാണെങ്കിലും, സിവില്‍ സര്‍വീസ് ജീവനക്കാരേക്കാള്‍ കുറഞ്ഞ തൊഴില്‍ സുരക്ഷ മാത്രമേ ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് ഉള്ളു എന്നതാണ് സത്യം.
സിവില്‍ സര്‍വീസുകാരെ നീക്കം ചെയ്യണമെങ്കില്‍ ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 311 പ്രകാരമുള്ള അന്വേഷണ നടപടികള്‍ വേണമെന്നാകില്‍, ഗവര്‍ണറെ നീക്കം ചെയ്യുന്നതിന് ഇത്തരം യാതൊരു നടപടിക്രമങ്ങളുമില്ല. ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 156(1) അനുസരിച്ച് പ്രസിഡന്റിന് തൃപ്തികരമായിരിക്കുവോളം മാത്രമാണ് ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് ആ പദവിയില്‍ തുടരാനാകുക. കേന്ദ്ര ഭരണസംവിധാനത്തിന് അനഭിമതനായാല്‍ ഏതു നിമിഷവും നീക്കം ചെയ്യപ്പെടാം. ഇത് ഗവര്‍ണര്‍ പദവിയ്ക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു അരക്ഷിതാവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാരിനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താതെ നിലനില്‍ക്കാനാകില്ല എന്നു വരുന്നു. പലപ്പോഴും കേന്ദ്രത്തിൽ പുതിയ ഗവൺമെന്റുകൾ അധികാരത്തിൽ വരുമ്പോൾ ഗവർണർമാരുടെ കൂട്ട പിരിച്ചുവിടലും പുതിയ നിയമനവും എല്ലാം ഉണ്ടാവുന്നത് അതുകൊണ്ടാണ്.
അതേ കാരണം കൊണ്ടാണ് കൃത്യമായി നിർവചിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ചില അധികാരങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന ധാരണയിൽ ഫെഡറല്‍ ജനാധിപത്യരാഷ്ട്രഘടനയുടെ അന്തസ്സത്തക്ക് വിരുദ്ധമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുവാന്‍ ഗവര്‍ണര്‍മാര്‍ തയ്യാറാവുന്നത്.
